بسمه تعالي
پيشکسوتان دامپزشکي را فراموش نکنيم.
فعاليت در حرفه دامپزشکي نه به لحاظ نظري بلکه به جهت عملي و کاربردي محدوده مفيد، معين و تعريف شده اي دارد که اين گستره زماني بسته به شاخه فعاليت مي تواند متفاوت باشد. صرف نظر از اين محدوديت نکته قابل تامل ديگر بينش فعالان اين عرصه و نگاه ثانويه به هويت و ماهيت حرفه است که خود متاثر از فرهنگ و شاخص هاي دامپروي رايج در کشور ما است. اين بينش در مقايسه با ديگر فعاليت هاي اجتماعي به حرفه دامپزشکي ظاهري خاص مي بخشد . با توجه به اين سيماي ويژه عملاً حضور با اطمينان و پايدار در اين عرصه فعاليت با تحمل سختي هاي بسياري ميسر مي گردد و سبب مي شود که دامپزشکان و بخصوص درمانگران شخصيت هاي بالقوه و بالفعل پرتواني باشند که از پس تمامي ناملايمات و دشواري هاي فوق برآيند. از اين جهت است که پيشکسوتان دامپزشک شخصيت هاي پروجودي هستند که جاي دارد از ايشان که تا کنون با تحمل تمامي مشکلات، با از خود و زندگي خود مايه گذاشتن، در صدد ترقي و تعالي حرفه بوده اند به نيکوئي ياد شود. اين بزرگواران بر سر عهد و وظايف خود ايستاده اند ، اکنون نوبت ما است که براي نکو داشت و بزرگداشت وجود اين سروران قدم برداريم ، چرا که اگر قصد تکيه زدن بر جاي اين بزرگان را داريم بايستي شايسته چنين جايگاهي باشيم و قدم اول در اثبات اين شايستگي ارج نهادن به مقام ارزنده پيشکسوتان سرفراز دامپزشکي است.
اساساً اعتبار هر حرفه اي داراي مباني مادي و معنوي خاص خود است.بطور عام در تمامي حوزه هاي فعاليت مدني و اجتماعي داشتن هويت و باوري بر اصالت و پرمايگي حرفه اي از بديهي ترين و اساسي ترين ارکان معنوي محسوب مي شود. در اين بين اصلي ترين مولفه که تجلي هويت و پرمايگي يک حرفه است، جايگاه و ميزان ارجمندي و اعتبار پيشکسوتان آن حوزه فعاليت اجتماعي است. در حرفه اي که پيشکسوتان آن فراموش شده و در گوشه اي بدور از جامعه و بدون بهره گيري از تجربيات گرانبهاي ايشان فرسوده مي شوند، نمي توان هويتي را بر آن حرفه مرتبط نمود. زيرا هويت رابطه اي تنگاتنگ با گذشته دارد و گذشته حرفه اي خالي از حضور فعال و پرتلاش پيشکسوتان ما قابل تصور نيست. در يک جامعه مدني و مترقي که روند تعالي در آن همواره رو به پيش است بهره گيري از پتانسيل هاي بالقوه اي که زماني بالفعل کارآمد بوده اند، به ورطه فراموشي سپرده نمي شود. خصوصاً در حرفه دامپزشکي که به لحاظ عملي دانشي تجربي است ،نکات عملي و کاربردي بسياري وجود دارد که در هيچ کتابي نمي توان به آن دست يافت. لذا شايسته است از اين گنجينه هاي خود به درستي حراست و پاسداري نمائيم. چرا که قدر زر را بايستي زرگر بداند اگر در حرفه خود زرگر خوبي هستيم بايستي آن را ثابت نمائيم.
لازمه تعالي و ترقي هر جامعه مدني نخست الگو سازي و الگو پذيري است. جمعيتي که الگوي معيني براي تحقق اهدافش ندارد، برنامه خاصي هم براي رسيدن به اهدافش نخواهد داشت.بي شک در اين الگو سازي نخستين معيار و ملاک پيشکسوتان ما هستند. ترسيم مسير گذر از مبداء به مقصد صرفه نظر از ابزارکاري ،نيازمند داشتن نگرشي به هويت خود و ماهيت اين گذر است. جامعه اي که نه به هويت خود و نه به ضرورت اين گذر باوري ندارد عاجزاز ترسيم مسيري براي اين گذر است. پيشکسوتان هر حرفه اي در واقع تجلي عيني هويت آن حرفه هستند و بايستي به منظور به تعالي رساندن آن حرفه نخست اين گنجينه هاي سرشار از تجربه را شناخت و به آن ارج نهاد. بطور منطقي براي گذر از مسيري نامعلوم و ناشناخته و داشتن اميد رسيدن به مقصد،عاقلانه است تا خود را بيمه نمود. پيشکسوتان ما در حقيقت تجلي عيني بيمه گري هستند که هر چه اين عينيت باشکوه تر و پر جلوه تر باشد ، اميد ما به ادامه راه نيز بيشتر خواهد بود. در حرفه اي که پيشکسوتان آن خوار و ذليل و فراموش شده اند ، پيش قرآولانش به چه اميدي در آن راه قدم بردارند. آري پيشکسوتان ما با تجربه هاي خود مجموعه کاملي از راهکار ها و اصول کلي حاکم بر جامعه بوده که بايستي در شرايط نوين از تجربيات ايشان متناسب با وضعيت موجود بهره جست. واقعيتي انکار ناپذيري است که ما شاگردان حرفه اي اين پيشکسوتان بزرگوار هستيم.
هيچ کس در پيش خود چيزي نشد ،
هيچ آهن خنجر تيزي نشد،
هيچ حلوايي نشد استاد کار،
تا که شاگرد شکرريزي نشد.
از اين رو من بعنوان يک تحصيل کرده رشته دامپزشکي به جرات مي توان بگويم دامپزشکم چون در سايه پيشکسوتان عالي مقامي کسب تجربه نموده ام. لذا بيآيد تا دير نشده يادي از سروران گرانقدر و گرانمايه خود نمائيم.
گربخواهي که بجوئي دلم امروز بجوي ؛ ورنه بسيار بجويي و نيابي بازهم
درباره این سایت