دورنما: دونوع از بيماران زهرزده به دامپزشکان ارجاع داده مي شوند: بيماران بي نشان با اطلاع از تماس آنها و بيماراني با نشانه هاي باليني که ممکن است ( يا ممکن نيست) ناشي از يک زهرابه يا سم باشد. غالباً تصميم به درمان اين بيماران با دانش دقيقي صورت نگرفته و تصميم بايستي مبتني بر عوامل خطرآفرين بيشمار، سطح آمادگي صاحب دام براي پذيرش خطر و هر محدوديت مالي باشد.
هدف از اين مقاله : اين مقاله به منظور ارائه ديدگاهي بنيادين از رهيافت به سم زدايي بيماران بي نشان ارجاع يافته با اطلاع از مسموميت حيوان تدوين گرديده . همچنين در اين مقاله درمانهايي که ممکن است در هر دو بيمار بي نشان و نشانه دارد مورد توجه باشد ارائه شده.
اگر چه اين اصطلاحات غالباً به جاي هم به کار مي روند، يک سم يا زهر بعنوان هر عاملي که ممکن است اثرات زيانباري بر هر جانداري داشته بکار مي رود، در حالي که زهرآبه در مورد يک سم با منشاء زيستي کاربرد دارد.
اينکه آيا يک بيمار بدنبال مسموميت در خطر مي باشد بستگي به عوامل بيشمار دارد که عبارتند از ، ميزان خورده شده، قاعده سازي(فورمولاسيون) دارو ، راه تماس، گونه درگير، سرعت و با چه درماني تجويز گرديده ، ناخوشي هاي همزمان بيمار که بر روند سوخت و سازي زهر و پاکسازي آن اثر دارد( همچون بيماري مزمن کليوي يا اختلال کبدي)، و هر درمان دارويي همزمان که حيوان ممکن است دريافت نموده باشد.
به استثناي عواملي که مستقيماً براي بافت مخرش هستند (سموم خورنده يا سوزاننده همچون سفيد کننده)، سموم بايستي از طريق مسير هايي جذب بدن شوند. عمومي ترين راه مواجه بلع غذايي است . زماني که سم جذب گرديد غالباً (ولي نه هميشه) پيش از اعمال اثر، سوخت و ساز مي يابد. فرآيند سوخت و ساز ممکن است موجب خنثي شدن ترکيبات شده ، يا ( و چنانکه در مورد اتيلين گليکول و پاراسنتامول ديده مي شود) منجر به تشکيل محصولات نهايي سوخت و سازي سمي تري شود.
اصلي ترين جايگاه بالقوه سوخت و ساز سموم ، کبد با مسير هاي عمومي دفع از بدن شامل دفع کليوي و صفراوي مي باشد. آگاهي از چگونگي سوخت و ساز و دفع هر سمي از نظر باليني سودمند مي باشد، چنانکه چنين شناختي اجازه ارزيابي اين موضوع را مي دهد که آيا درمان ممکن است نياز به تعديل به جهت همزماني يک بيماري ديگر را داشته باشد. اطلاعات عميقي در مورد اغلب سمومي که در تجربيات درماني دامهاي همدم مطرح است ضروري به نظر نمي رسد ؛ به هر حال جزئيات مربوطه که ممکن است درمان را متاثر نمايد ( همچون قرار گرفتن سم در تحت چرخه روده اي کبدي) همواره به جهت هشدار حائز اهميت مي باشد.
براي دريافت متن کامل مقاله بر روي اين خط متني کليک فرماييد
درباره این سایت